Ιστορική Αναδρομή

Από το φυλλάδιο που εκδόθηκε με επιμέλεια του Δρος Ιωάννη Βαβουρανάκη

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Το παρόν έντυπο αποτελεί μια πολύ σύντομη, ίσως επιγραμματική καταγραφή ως ιστορίας της Ιατρικής Εταιρείας Ηρακλείου με σκοπό να την καταστήσει γνωστή στους νεώτερους κυρίως συναδέλφους. Δεν στοχεύει σε μια ενδελεχή καταγραφή των γεγονότων που σημάδεψαν ων πορεία ως και που ούτως ή άλλως θα ήταν δυσχερής λόγω περιορισμένου χώρου, αλλά και επειδή αρκετά δεδομένα που αφορούν τις δραστηριότητές της δεν είναι πλήρως καταγεγραμμένα.

Έναυσμα για τη μικρή αυτή ιστορική αναδρομή – η οποία ας σημειωθεί θα ήταν αδύνατη χωρίς ων συμβολή του συνάδελφου Μανόλη Δετοράκη, του οποίου πλούσιο ιστορικό αρχείο υπήρξε και ο βασικός κορμός της – αποτέλεσε η συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυσή της τον Απρίλιο του 1904, με πρωτεργάτη τον Αριστείδη Ζαφειρίδη μια εξέχουσα προσωπικότητα της εποχής με σημαντικό κοινωνικό έργο.

Το έργο της Ιατρικής Εταιρείας , ιδιαίτερα μετά την επανίδρυσή της το 1963 υπήρξε πλουσιότατο και αποτέλεσε για δεκαετίες ένα σημαντικό πόλο επιστημονικής ζύμωσης για ων ιατρικό κόσμο της πόλης του Ηρακλείου. Οι εκατοντάδες εκδηλώσεων υπό την μορφή επιστημονικών συναντήσεων, διαλέξεων, στρογγυλών τραπεζών, αλλά και η διοργάνωση του 1ου και 2ου (συνδιοργάνωση), 3ου, 5ου και 9ου Παγκρήτιου Ιατρικού Συνεδρίου αποτέλεσαν σημαντικούς σταθμούς σια ιατρικά δρώμενα του τόπου μας και βοήθησαν έτσι στο άλμα της ποιοτικής αναβάθμισης που έγινε με τη δημιουργία της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ως νέο Διοικητικό Συμβούλιο αισθανόμαστε, ότι έχουμε την υποχρέωση να συμβάλλουμε στη διατήρηση των αξιών και οραμάτων των πρωτεργατών της Εταιρείας, αλλά και να προσφέρουμε τις δυνάμεις μας για την κατάκτηση υψηλότερων στόχων. Η υλοποίηση όμως μιας τέτοιας προσπάθειας είναι ίσως ανέφικτο χωρίς την συμμετοχή του ιατρικού κόσμου, τον οποτο και καλούμε να τη στηρίξει.

Δρ. Ιωάvvnς Μ. Βαβουρανάκης
Πρόεδρος Ιατρικής Εταιρείας Ηρακλείου

ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Έναν αιώνα περίπου πριν, η Κρήτη ζούσε μια από τις πλέον ταραχώδεις αλλά και καταλυτικές περιόδους της ιστορίας της, όπου μετά από διαδοχικές επαναστάσεις, κατά των Τούρκων απέκτησε την αυτονομία της υπό την προστασία των τεσσάρων μεγάλων δυνάμεων ως εποχής (Ιταλία; Ρωσία, Αγγλία και Γαλλία).
Στις 9 Δεκεμβρίου του 1898 έφθασε στα Χανιά ο Πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδος ως ύπατος αρμοστής της Κρήτης και άρχισε το έργο της οργάνωσης της Κρητικής Πολιτείας . Το πρώτο σύνταγμα δημοσιεύτηκε στην επίσημη εφημερίδα της Κρητικής Πολιτείας τον Απρίλιο του 1899 (1). Λίγο αργότερα, η πρώτη κυβέρνηση με υπουργό δικαιοσύνης τον Ελευθέριο Βενιζέλο εξέδωσε τους πρώτους νόμους και διατάγματα θέτοντας έτσι τις βάσεις για την ίδρυση και ανάπτυξη εκπαιδευτικών και επιστημονικών συλλόγων και εταιρειών, αν και προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο είχαν ήδη τεθεί στο παρελθόν με την περίφημη σύμβαση της Χαλέπας του 1878. Παράλληλα με το νόμο 433 του 1901 «περί υγειονομικής υπηρεσίας», η κυβέρνηση καθόρισε λεπτομερώς και με αυστηρότητα τους όρους άσκησης του ιατρικού, οδοντιατρικού και φαρμακευτικού επαγγέλματος καθώς και εκείνου της μαίας. Έτσι το 1904 ένα χρόνο μετά την ίδρυση ως Ιατρικής Εταιρείας Χανίων ιδρύεται η Ιατρική Εταιρεία Ηρακλείου. Ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος της Εταιρείας ήταν ο αείμνηστος Αριστείδης Ζαφειρίδης.

Όπως γράφει ο Μανόλης Δετοράκης: ‘Ο Αριστείδης Ζαφειρίδης ήταν γιος του γιατρού Απολλόδωρου Ζαφειρίδη, ο οποίος μάλιστα είχε διοριστεί υπό της κυβερνήσεως του νεοσυσταθέντος τότε Ελληνικού κράτους Πρόξενος της Ελλάδος στην Κρήτη. Ο Αριστείδης Ζαφειρίδης γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1836, σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εν συνεχεία στην Ιταλία, ενώ στο Ηράκλειο εγκαταστάθηκε το 1862, όπου άσκησε ων Ιατρική για μισό και πλέον αιώνα. Η άριστη επιστημονική κατάρτιση, τα φιλάνθρωπα αισθήματα και το ωραίο του παρουσιαστικό επέβαλαν εξ’ αρχής τον Ζαφειρίδη «ως πρώτον τη τάξει» μεταξύ των γιατρών της πόλης. Μακρύς είναι ο κατάλογος των αδημοσίευτων εγγράφων που απόκεινται στο Αρχείο της Δημογεροντίας Ηρακλείου και αναφέρονται στην επαγγελματική και κοινωνική παρουσία του. Ο Ζαφειρίδης διατηρούσε διαρκή επικοινωνία με το Παρίσι, -ων πόλη του Φωτός και καθέδρα της Ιατρικής, απ’ όπου προμηθευόταν τον Ιατρικό Τύπο, αλλά και ποικίλα ιατρικά εφόδια (φάρμακα, ορούς κλπ).

Μεγάλη προσφορά στη Χριστιανική κοινότητα του Ηρακλείου, υπήρξε η για πολλά χρόνια δωρεάν υπηρεσία του, στο τότε Χριστιανικό Νοσοκομείο, γνωστό με το Λατινογενές όνομα Σπιτάλια. Για το άμεμπτο ήθος και την επιστημονική του κατάρτιση τον τιμούσε ξεχωριστά και το Οθωμανικό στοιχείο της πόλης του Ηρακλείου. Ο Ζαφειρίδης είχε μεγάλη αγάπη για την παιδεία, που την έκανε έκδηλη με το συνεχές ενδιαφέρον του για την διάδοση και προαγωγή της στο διαμέρισμα του Ηρακλείου. Υπήρξε επί σειρά ετών εκλεγμένο μέλος της εφορείας των σχολείων και εκείνης των Κοινωφελών Καταστημάτων του Ηρακλείου, διδάσκοντας συγχρόνως δωρεάν Ανθρωπολογία, Φυτολογία και Γαλλικά στην Ελληνική σχολή, στο Hμιγυμνάσιο και αργότερα (1883) στο πλήρες Γυμνάσιο Ηρακλείου. Μαζί δε με άλλους έγκριτους Ηρακλειώτες αλλά και Κρήτες των Αθηνών έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αναγνώριση του Γυμνασιου Ηρακλείου και το Εθνικό Πανεπιστήμιο το 1883 ως πλήρους και ισότιμου με τα Γυμνάσια της άλλης Ελλάδας με τον τίτλο «Ελληνικόν Κρητικόν Γυμνάσιον». Ο Ζαφειρίδης εχρημάτισε επίσης εκλεγμένο μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Ηρακλείου επί Κρητικής Πολιτείας. Εξακολούθησε να ασκεί την Ιατρική μέχρι βαθέως γήρατος με το ίδιο ενδιαφέρον και φιλάνθρωπη συμπεριφορά προς τον πάσχοντα’.

Αξίζει να σημειωθεί πάντως, ότι την ίδια χρονική περίοδο περίπου, στον νομό Ηρακλείου συναντάμε και άλλες σημαντικές προσωπικότητες από τον χώρο της Ιατρικής.
Ο Στυλιανός Ματζαπετάκης έχοντας καταρχήν συμμετάσχει ως ενεργό μέλος στην Κρητική Επανάσταση (1866-69) σπούδασε στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εν συνεχεία στην φημισμένη ιατρική σχολή του Παρισίου.
Γόνος της ιστορικής και πλούσιας οικογένειας με ευρεία μόρφωση, μόλις γυρισμένος από την φωτισμένη Ευρώπη, υπήρξε μία ηγετική φυσιογνωμία στην ευρύτερη περιοχή της Μεσσαράς.
Το 1904, έτος ιδρύσεως της Ιατρικής Εταιρείας Ηρακλείου, εξέδωσε ειδικό φυλλάδιο στο Ηράκλειο με τίτλο «Συμβολή εις την ιστορίαν της Κρήτης κατά την επανάσταση του 1878».
Απεβίωσε το 1935 στον Αμπελούζο Καινουργίου.
Ο Μιχαήλ Μπορνόβας σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το οποίο αποφοίτησε το 1892. Το 1893 ήρθε για ένα χρόνο στο Ηράκλειο και το 1894 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Πετροκεφάλι Καινουργίου όπου και απέθανε το 1938. Άσκησε δόκιμα την ιατρική στην ευρεία περιοχή της Μεσσαράς και αποδείχτηκε γρήγορα σε εξέχοντα κοινωνικό και πατριωτικό παράγοντα. Το 1895 μετέχει στο ειρηνικό κίνημα στο χωριό Βαφέ Αποκορώνου, παίρνοντας έτσι από την πρώτη στιγμή μέρος στην Μεταπολιτευτική Επανάσταση που είχε εμπνευστή τον Μανούσο Κούνδουρο.
Στα πολεμικά γεγονότα που ακολούθησαν ( 1897-8 ) ο Μπορνόβας μετέχει ως οπλαρχηγός με δική του ομάδα αλλά και ως γιατρός στις μάχες της περιοχής Αρχανών υποστηρίζοντας το τάγμα των επίλεκτων κριτών καθώς για τις επαρχίες Μαλεβιζίου.
Η Κρητικη Πολιτεία τίμησε τον γιατρό Μ. Μπορνόβα με την διάκριση του αγωνιστή Β’ τάξεως ύστερα από απόφαση της αρμόδιας Επιτροπής Αγωνιστών νομού Ηρακλείου.
Ο γιατρός Ιωσήφ Χατζιδάκης (1848-1936) γεννηθείς στην Μήλο από Κρήτες γονείς υπήρξε μια ιστορική φυσιογνωμία. Μετά το πέρας των σπουδών του σε Γερμανία και Παρίσι εγκαταστάθηκε στο Ηράκλειο και πέραν της άσκησης της ιατρικής έλαβε ενεργό μέρος στις ανασκαφές που έφεραν στο φως τις κρητικές αρχαιότητες ενώ ίδρυσε και οργάνωσε το Κρητικό Μουσείο.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ

Το πρώτο καταστατικό της Ιατρικής Εταιρείας Ηρακλείου αποτελούμενο από 23 άρθρα εγκρίθηκε με το διάταγμα 115 από τον Πρίγκιπα Γεώργιο και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Κρητικής Πολιτείας τον Ιούνιο του 1904(3). Ο σκοπός της Εταιρείας ήταν η επιστημονική συνεργασία και επικοινωνία των μελών της αλλά και, όπως διαβάζουμε στο άρθρο 20, η διοργάνωση δημοσίων διαλέξεων με σκοπό ων εκλαΐκευση και μετάδοση των αναγκαίων γνώσεων και κανόνων της υγιεινής και προφύλαξης. Πόροι ως Εταιρείας ήταν οι συνδρομές των τακτικών και αντεπιστελλόντων εταίρων ως και δωρεές και κληροδοτήματα.

Τα μέλη ως Εταιρείας ήταν τακτικά δηλαδή όλοι οι γιατροί της πόλης του Ηρακλείου, αντεπιστέλλοντα μέλη, από ων υπόλοιπη Κρήτη και το εξωτερικό, ενώ επίτιμα μέλη (εταίροι) οι διαπρέποντες στην Ιατρική Επιστήμη.

Τακτικές συνεδριάσεις γίνονταν ανά δεκαπενθήμερο, ενώ οι έκτακτες ήταν στην κρίση του Προέδρου. Το Γραφείο, όπως ονομαζόταν το Διοικητικό Συμβούλιο, αποτελείτο από τον Πρόεδρο, τον Γραμματέα και τον Ταμία, οι οποίοι εκλέγονταν ανά διετία με μυστική ψηφοφορία. Η Εταιρεία είχε δική της σφραγίδα που έφερε στο μέσον της την κεφαλή του Ασκληπιού και γύρω της την επιγραφή «Ιατρική Εταιρεία Ηρακλείου». Φαίνεται ότι αναπτύχθηκε σημαντική δραστηριότητα τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της τόσο επιστημονικού όσο και κοινωνικού χαρακτήρα. Στην εφημερίδα Νέα Ελευθερία (4) φ77 με ημερομηνία 28/11/1904 διαβάζουμε ότι:

«Συνεδριάσασα η Ιατρική Εταιρεία Ηρακλείου κατά την εσπέρα της παρελθούσης Τετάρτης, απεφάνθη ότι η εξάπλωση ως επιδημικής νόσου της Οστρακιάς προέρχεται εκ της ανεπάρκειας των μέτρων άτινα μέχρι τούδε εφαρμόζουσι προς περιστολήν αυτής, συνάμα δε εθεώρησε επιβεβλημένη την παράταση της διακοπής των μαθημάτων πάντων των σχολείων της πόλεως».

Η ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ

Το πιθανότερο είναι ότι η Ιατρική Εταιρεία συνέχισε τις δραστηριότητές της και μετά τον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο αν και πολλά τεκμηριωμένα στοιχεία για τη δράση της δεν υπάρχουν.
Τα χρόνια που ακολούθησαν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν επέτρεψαν κάποια δραστηριότητα.

Η Ιατρική Εταιρεία Ηρακλείου ουσιαστικά επανιδρύεται το 1963. Η επανίδρυση αυτή ήρθε ως επιστέγασμα μιας περιόδου, απ’ το 1955 – 1963, που χαρακτηρίζεται από σημαντική επιστημονική δραστηριότητα και καθιστά το Ηράκλειο Ιατρικό Κέντρο της Κρήτης με αξιόλογες μάλιστα για την εποχή νοσηλευτικές μονάδες.

Ο Γιάvvnς Σχιζάκης, με τον ακτινολόγο Αριστείδη Χατζηδάκη και μια πλειάδα από Ηρακλειώτες γιατρούς ήταν αυτοί που υλοποίησαν το όραμα της αναγέννησης της Εταιρείας. Ο Γιάννης Σχιζάκης (πρώτος πρόεδρος) γεννήθηκε στο Σκαλάνι Ηρακλείου και ως στρατιωτικός γιατρός έφθασε τον βαθμό του αρχίατρου και ειδικεύτηκε στην καρδιολογία. Στο Ηράκλειο εγκαταστάθηκε το 1947 και άσκησε ευδόκιμα την Καρδιολογία μέχρι λίγο πριν το θάνατό του. Προικισμένος με σπάνια ψυχικά χαρίσματα υπήρξε παράδειγμα αλτρουισμού, ευσυνειδησίας και ανιδιοτέλειας. Διετέλεσε επί δυο θητείες έως τον Ιούνιο του 1970 πρόεδρος της Εταιρείας (5). Την περίοδο αυτή υπήρξε αξιέπαινος προσπάθεια και σημαντικό επιστημονικό έργο με τουλάχιστον τριάντα συνεδριάσεις που περιελάμβαναν θέματα από ένα ευρύ φάσμα ειδικοτήτων, όπως παθολογίας, χειρουργικής, καρδιολογίας, οφθαλμολογίας, παιδιατρικής, γυναικολογίας κ.α.

ΔΕΛΤΙΟΝ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ

Στην διάρκεια της δικτατορίας έως το 1974 με Πρόεδρο τον Ι.Μανουσάκη, η Εταιρεία παρά ης αντίξοες συνθήκες που επικράτησαν λόγω του καθεστώτος και λίγο έλειψαν να οδηγήσουν σε διάλυσή της, όχι μόνο κατόρθωσε να σταθεί όρθια αλλά παρουσίασε εν συνεχεία λαμπρή άνθηση.

Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από σαράντα επτά επιστημονικές εκδηλώσεις και από την έκδοση για πρώτη φορά περιοδικού με τον τίτλο «Δελτίον Ιατρικής Εταιρείας Ηρακλείου Κρήτης». Το περιοδικό φιλοξενούσε κατά κύριο λόγο άρθρα και ενδιαφέροντα περιστατικά καθαρού ιατρικού περιεχομένου όλων των ειδικοτήτων. Το περιοδικό που πρωτοεκδόθηκε το 1970 αποτελούσε την πρώτη και μοναδική ιατρική έκδοση, με ιη μορφή αυτή, στην Κρήτη. Για τις εργασίες δε που δημοσιεύονταν ίσχυαν οι ίδιοι κανόνες που ίσχυαν σε όλα τα έγκυρα ελληνικά ιατρικά περιοδικά (6). Παρά ης δυσκολίες που υπήρξαν στην έκδοσή του, το περιοδικό συνετέλεσε σημαντικά στον επιστημονικό προβληματισμό και επιμόρφωση των γιατρών του Ηρακλείου και της Kρήτης γενικότερα.

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Με πρόεδρο τον Γιώργο Στρατηγάκη το 1974 και 1975 οργανώνονται περίπου είκοσι επιστημονικές εκδηλώσεις που περιελάμβαναν κυρίως διαλέξεις, αλλά και προβολές ταινιών ιατρικού ενδιαφέροντος.
Από το 1976 έως το 1980 με Πρόεδρο τον Γεώργιο Μαρκάκη η Εταιρεία διοργανώνει τριάντα επτά επιστημονικές εκδηλώσεις σης οποίες συμμετέχουν διακεκριμένοι Έλληνες Καθηγητές και Ακαδημαϊκοί, όπως ο Γεώργιος Δαίκος, ο Γεώργιος Μερίκας, ο Ευτύχιος Βορίδης, ο Μανόλης Δρετάκης κ.α., αλλά και ξένοι, όπως οι Robertson, Zanchetti κ.α. Γίνεται συνεργασία με την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Θεσσαλοviκης στην διοργάνωση σεμιναρίων και στρογγυλών τραπεζών αλλά και με άλλες Εταιρείες, όπως η Ελληνική Αντιυπερτασική Εταιρεία, η Ελληνική Ενδοκρινολογική Εταιρεία, η Ελληνική Νευρολογική Εταιρεία και πολλές άλλες (5).

ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Δυο κορυφαίες στιγμές της προεδρίας του Γιώργου Μαρκάκη αποτέλεσαν, η διοργάνωση του 14ου Συνεδρίου της Βαλκανικής Ιατρικής Ένωσης το 1977 και του 1ου Παγκρήτιoυ Συνεδρίου σε συνεργασία με την Ιατρική Εταιρία Χανίων.

Η πρώτη εκδήλωση αποτέλεσε το 1ο Διεθνές Ιατρικό Συνέδριο στην Κρήτη που αφορούσε όλες τις Ιατρικές Ειδικότητες και αποτέλεσε προπομπό των Παγκpήτιων Ιατρικών Συνεδρίων.
Συμμετείχαν σε αυτή αλλοδαποί Ακαδημαϊκοί, Έλληνες και ξένοι Καθηγητές Πανεπιστημίου και πολλοί Διευθυντές γνωστών Ιατρικών Ιδρυμάτων, ενώ επίσημη συμμετοχή στο Συνέδριο είχαν η Γαλλική Ακαδημία Ιατρικής, η Διεθνής Ένωση Ιατρικών Ερευνών, το Διεθνές Ινστιτούτο Υγείας κ.α.

Το 1ο Παγκρήτιο Ιατρικό Συνέδριο έγινε στο Ρέθυμνο 17 και 18 Νοεμβρίου του 1979 και συνδιοργανώθηκε από τις Ιατρικές Εταιρείες Ηρακλείου και Χανίων.
Πραγματοποιήθηκαν 5 συνολικά επιστημονικές συνεδρίες που περιελάμβαναν 9 διαλέξεις από διακεκριμένους καθηγητές πανεπιστήμιου και 62 παρουσιάσεις πρωτότυπων εργασιών, διαγνωστικών και θεραπευτικών μεθόδων αλλά και ενδιαφερόντων κλινικών περιστατικών. Το συνέδριο που κάλυπτε ένα ευρύ φάσμα Παθολογικών και Χειρουργικών ειδικοτήτων χαρακτηρίστηκε απολύτως επιτυχές (7). Το σημαντικότερο όμως είναι ότι δημιούργησε τις βάσεις για την καθιέρωση ενός θεσμού που διενεργείται έκτοτε ανελλιπώς, καλύπτοντας κάθε φορά όλο και μεγαλύτερο φάσμα της σύγχρονης ιατρικής επιστήμης, με συνεχή ποιότητα αναβάθμισης. Το Παγκρήτιο Ιατρικό Συνέδριο διενεργείται ανά διετία εκ περιτροπής από τις Ιατρικές Εταιρείες της Κρήτης και προβάλλει τον τόπο, αποτελώντας ταυτόχρονα ένα μέρος συνάντησης των γιατρών της Κρήτης, αλλά και της υπόλοιπης Ελλάδος.

Από το 1980 έως το 1983 Πρόεδρος ως Εταιρείας διατέλεσε ο Ιωάvvnς Τσουδερός. Κομβικά σημεία εκείνης ως περιόδου ήταν η οργάνωση του 2ου Παγκρήτιου Συνεδρίου το 1982, η αναμόρφωση του καταστατικού αλλά και το «άνοιγμα» της Εταιρείας προς το Κοινό. Με Πρόεδρο τον κο Τσουδερό η Ιατρική Εταιρεία Ηρακλείου συμμετείχε επίσης στην ομάδα εργασίας που συνέταξε τους οργανισμούς του Ιατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Κρήτης και της Σχολής Επιστημών Υγείας.

Από τον Ιανουάριο του 1984 μέχρι τον Μάρτιο του 1987 με Πρόεδρο τον επανεκλεγέντα κο Ι Μανουσάκη, η Εταιρεία συμμετείχε επιτυχώς σε κοινές Επιστημονικές Εκδηλώσεις με τη νεοϊδρυθείσα Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, στις οποίες ομιλητές ήταν και μέλη της, ενώ συγχρόνως συνέχισε κανονικά και την αυτοτελή ως δραστηριότητα με την πραγματοποίηση είκοσι τριών επιστημονικών εκδηλώσεων. Η Ιατρική Εταιρεία Ηρακλείου υπήρξε βασικός υποστηρικτής της ίδρυσης της Ιατρικής Σχολής στο Ηράκλειο, μια θέση την οποία υποστήριξε σθεναρά πολλές φορές και με αποφασιστικότητα προς όλους τους τότε αρμόδιους πολιτειακούς φορείς.

Τον Νοέμβριο του 1985 διεξήχθη με επιτυχία το 3^ο Παγκρήτιο Ιατρικό Συνέδριο που περιελάμβανε 12 συνολικά διαλέξεις Καθηγητών πανεπιστημίου αλλά και μετεκπαιδευτικά μαθήματα χειρουργικής, παθολογίας και δερματολογίας. Ήταν η πρώτη φορά που οι ελεύθερες ανακοινώσεις ταξινομήθηκαν και παρουσιάστηκαν σε ξεχωριστές ανά ειδικότητα συνεδρίες (8).

Από το 1987 έως το 1996 υπό την Προεδρία του Καθηγητή κου Νικολάου Τσαπάρα (και ήταν η πρώτη φορά που Πανεπιστημιακός δάσκαλος αναλάμβανε Πρόεδρος) διενεργήθηκαν είκοσι πέντε επιστημονικές εκδηλώσεις καλύπτοντας ένα μεγάλο φάσμα όλων περίπου των ιατρικών ειδικοτήτων.

Την περίοδο αυτή διενεργήθη από την Εταιρεία και το 5^ο Παγκρήτιο Συνέδριο με απόλυτη επιτυχία. Το συνέδριο που διήρκησε 4 ημέρες (15-18 Νοεμβρίου του 1990) ξεπέρασε τις προσδοκίες των οργανωτών τόσο από πλευράς συμμετοχών όσο και ανακοινώσεων. Πέρα των διαλέξεων και εργασιών (που ξεπέρασαν ης 450), σημαντικό ρόλο σων επιτυχία του συνεδρίου είχαν και oι συζητήσεις στρογγυλών τραπεζών με τη συμμετοχή διακεκριμένων επιστημόνων που αφορούσαν η ς ειδικότητες ως πνευμονολογίας, παθολογίας, χειρουργικής, μικροβιολογίας, καρδιολογίας, παιδιατρικής κ.ά.(9).

Από το 1996 έως το 2004 με Πρόεδρο ων κο Νικόλαο Μπαχλητζανάκη έγιναν πάνω από εβδομήντα Επιστημονικές Εκδηλώσεις σε συνεργασία με άλλους φορείς, με κορυφαία το 9ο Παγκρήτιο Συνέδριο που ήταν και το μεγαλύτερο από πλευράς συμμετοχών και πρωτοτύπησε με την δημιουργία Συμβουλευτικής Επιτροπής Κρίσεως των εργασιών, δορυφορικές Προσυνεδριακές Εκδηλώσεις, αλλά και τη συμμετοχή για πρώτη φορά νοσηλευτικού προσωπικού. Το επιστημονικό πρόγραμμα περιελάμβανε πέραν των διαλέξεων έναρξης και λήξης, 338 προφορικές και 124 αναρτημένες ανακοινώσεις σε 38 Συνεδριάσεις και 14 Εκθέσεις συζητήσεις αντιστοίχως, 25 ομιλίες, 6 συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης , 5 Διεταιρικές συζητήσεις, 2 Κλινικά Φροντιστήρια, 2 Συμπόσια, 7 Επιχορηγούμενα Συμπόσια, 2 ειδικές Συνεδριάσεις, 2 Video Συνεδριάσεις και 9 προσυνεδριακές, δορυφορικές εκδηλώσεις (10).
Τον Ιούνιο του 2004 Πρόεδρος της Εταιρείας εξελέγη ο Ιωάvvnς Βαβουρανάκπς με μέλη του Διοικητικού συμβουλίου τον Μανόλη Γανωτάκη (Αντιπρόεδρο), Μιχάλη Τσιχλάκη (Γεν. Γραμματέα), Ηρακλή Κρητικό (Ειδ. Γραμματέα), Χαράλαμπο Λυδάκη (Ταμία), Αμαλία Τσιλιμιγκάκη, και Αδάμ Χατζηδάκη ως μέλη.
Μεταξύ των άλλων, το νέο Διοικητικό Συμβούλιο έχει αναλάβει την ευθύνη της διοργάνωσης του 13οu Παγκρήτιου Ιατρικού Συνεδρίου.